top of page

Գotte ապացույց

Ես հավատում եմ Աստծուն, թե ոչ, չի որոշվում նրա գոյության ապացույցների առկայության մասին, թե ոչ: Աստծո հարցը շատ ավելի հիմնարար կամ ավելի լավ է՝ ավելի էքզիստենցիալ: Խոսքն այն մասին է, թե արդյոք Աստված իմաստ ունի ինձ համար, իմ կյանքի համար, կա արդյոք նրա հետ հարաբերություններ, թե ոչ: Հավատ չի նշանակում պարզապես ինչ-որ բան ճշմարիտ պահել, այլ աստվածաբանական իմաստով «հավատք» նշանակում է կենդանի հարաբերություն: Ինչպես ցանկացած հարաբերություն, Աստծո հետ հարաբերությունը չի բացառում հակամարտությունը, թյուրիմացությունը, նույնիսկ կասկածը կամ մերժումը:

Հավատքն առ Աստված հաճախ մարդկային պայքար է այս էակի հետ, որը մեզ համար ամեն ինչ է նշանակում, սակայն այնքան տարբեր է. որոնց ծրագրերն ու գործողությունները մենք երբեմն չենք կարողանում հասկանալ, և որոնց մտերմությունը այդքան շատ ենք տենչում: Ապացույցն այն է, որ երբ նրա հետ հարաբերություններ սկսեք, նա կբացահայտվի ձեզ։

Որովհետև եկեք անկեղծ լինենք. Արդյո՞ք մենք պատրաստ կլինեինք հնազանդվել Աստծուն, փոխել մեր կյանքը, նույնիսկ եթե դա հնարավոր լիներ անկասկած ապացուցել:

Փիլիսոփա Գոթլիբ Ֆիխտեն գրել է.«Այն, ինչ սիրտը չի ուզում, միտքը ներս չի թողնի»:

Մարդն իր ապստամբության մեջ միշտ ելք կամ փախուստ է փնտրելու։ Ահա թե ինչ է ասվում Աստվածաշնչի թերևս ամենահին գրքում՝ Հոբին, ինչպես ասում են մարդիկ Աստծուն. Կամ ի՞նչ օգուտ մեզ, իսկ եթե նրան կանչենք։ Հոբ 21։14

Եվ Աստված հայտնվեց այնտեղ գտնվող մարդկանց, և նրանք դեռ չէին ուզում հավատալ:

Այսպիսով, արևի տակ նոր բան չկա: Աստված հետապնդում է այս ապստամբ սիրտը, որն իրականում փախչում է Արարչից և ցանկանում է հաղթահարել այն իր սիրով:

bottom of page