Աստված ցանկանում է, որ մենք՝ մարդիկս, մահից հետո գնանք դրախտ՝ նոր Երուսաղեմ։ Դրա համար, սակայն, մարդը պետք է լինի մաքուր և անմեղ: Անկման պատճառով, սակայն, մեղքն այժմ կապված է մարդուն: Եվ ոչ մի մարդ ազատ չէ մեղքից: Այդ իսկ պատճառով մարդն իր մահից հետո չի կարող գնալ Աստծո մոտ դրախտում: Աստծո մաքրությունը պարզապես թույլ չի տալիս մեզ մեղքով ներկված գալ Աստծո ներկայություն: Աստված գիտեր, որ վերջին ժամանակներում, որտեղ մենք գտնվում ենք, պատվիրանները պահելը գործնականում անհնարին կլինի, ուստի այժմ ներումը պետք է այլ կերպ տրվի: Եվ դրա համար Աստված զոհաբերեց իր որդուն։ Որովհետև մարդը անմաքուր է, բայց Աստծո սերն ու ներողամտությունն այնքան մեծ է, որ նա իր որդուն միս ու արյուն արեց, որպեսզի խաչի վրա մեռնի մարդկության մեղքերի համար բոլոր մարդկանց անունից: Նրա հարությունը խաչելությունից 3 օր հետո խորհրդանշում է վերածնունդը, որը մենք՝ քրիստոնյաներս, կզգանք դրախտ գնալիս: Հիսուս Քրիստոսին որպես Փրկիչ ընդունելուց հետո քրիստոնյան վերամկրտվում է ջրով որպես նորածին քրիստոնյա, հարություն է առնում մաքուր և այդպիսով հնձում հավիտենական կյանք: Յուրաքանչյուր ոք, ով հավատում է, որ Հիսուսը մահացել է մեր մեղքերի համար, հավիտենական կյանք կունենա:

Ուստի Հիսուսն ասում է.«Ես եմ ճանապարհը, ճշմարտությունը և կյանքը: Ոչ ոք չի գալիս հոր մոտ, եթե ոչ ինձանով»:. (Հովհաննես 14.6)